…Επιβάλλεται ο κ. Μητσοτάκης να απαλλαγεί πραγματικά από τις ιδεοληψίες του και να συνειδητοποιήσει επιτέλους ότι για τους εργαζόμενους του πολύτιμου αυτού Προγράμματος δεν αρκούν οι έπαινοι ή τα μπράβο αλλά χρειάζονται επιτέλους και πράξεις…
Η πανδημία του κορονοϊού ήρθε και ανέδειξε εκτός των αρνητικών και τα θετικά που καθημερινά τα συναντούσαμε και τα εισπράτταμε, βλέπαμε κάτι που γνωρίζαμε αλλά μάλλον τα προσπερνούσαμε αδιάφορα ή πολλές φορές τα αντιμετωπίζαμε εχθρικά!
Έτσι απλά! Είτε από ιδεοληψία, συμφέρον, παραπληροφόρηση, αδυναμία εκτίμησης, ωχαδελφισμό είτε γιατί είμαστε απίθανα ευάλωτοι στον κιτρινισμό και τη μαύρη προπαγάνδα.
Είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις που θα μπορούσαν να αναφερθούν σχετικά με τα όσα θετικά λειτουργούσαν γύρω μας αλλά επειδή μας είχαν έντεχνα πείσει ακριβώς για το αντίθετο, όχι μόνο δεν τα αντιλαμβανόμαστε, όχι μόνο τα απαξιώναμε αλλά ζητούσαμε, αντί για τη βελτίωσή τους, έντονα την εξάλειψή τους! Ναι, αυτή είναι η αλήθεια και δεν υπάρχουν δικαιολογίες.
Η πιο κλασσική ίσως περίπτωση είναι το Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Η πολύχρονη περιθωριοποίηση και κατασυκοφάντησή του από κυβερνήτες – οικέτες του νεοφιλελευθερισμού σε συνέργεια με την καθεστωτική αντίληψη της ενημέρωσης, δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μίγμα που «περιέλουσε» (είναι αλήθεια) και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας. Και νάμαστε σήμερα, σε πρωτόγνωρες συνθήκες και στ’ αχαρτογράφητα νερά της πανδημίας, με εξαιρετικές ομολογουμένως κυβιστήσεις να υποκρινόμαστε τέλεια για την χρησιμότητα, την αναγκαιότητα και ενίσχυση αυτού του δημόσιου αγαθού, που μέχρι πρόσφατα ωθούσαμε «εις το πυρ το εξώτερον». Βέβαια πολλοί γνωρίζουμε ότι όταν εκλείψουν τα προβλήματα, θα πάψουν οι κυβιστήσεις και οι επαγγελματίες ακροβάτες θα καταλήξουν πάλι στην πρόσθια και κανονική τους θέση, από την ύπτια που αναγκαστικά βρέθηκαν!
Κάπως έτσι έχει και η ιστορία με το Πρόγραμμα «ΒΟΗΘΕΙΑ στο ΣΠΙΤΙ» και τους εργαζόμενους, που όλα αυτά τα χρόνια έχουν προσφέρει πολλά όχι μόνο στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας αλλά γενικά στο κοινωνικό σύνολο. Μιλάμε για εργαζόμενους που έχουν περάσει και περνούν ακόμη άσχημες καταστάσεις με την εργασιακή ανασφάλεια, την ομηρία και τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Κι όμως σήμερα, σε μια ακόμη δύσκολη στιγμή για την κοινωνία, βρίσκονται πάλι στην πρώτη γραμμή και δίνουν σκληρή μάχη μαζί με άλλους κλάδους εργαζομένων, εισπράττοντας τα ευχαριστήρια των ωφελούμενων και τα ειλικρινή μπράβο της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.
Ωστόσο υπάρχουν και τα «μπράβο» της υποκρισίας, από όσους το τελευταίο διάστημα έχουν μετατρέψει την πολιτική κυβίστηση σε μέσο πολιτικής ανέλιξης και επιβίωσης. Είναι οι ίδιοι που για πολλά χρόνια όχι μόνο τους ταλαιπωρούσαν και τους πρόσβαλλαν με την εργασιακή ανασφάλεια και την ομηρία αλλά ουσιαστικά, αφήνοντάς τους για ένα πολύ μεγάλο διάστημα απλήρωτους, τους έδειχναν την «πόρτα», εξωθώντας τους ουσιαστικά (αλλά και λεκτικά) σε παραίτηση. Ένα πολιτικό παιγνίδι που αν και δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, στιγμάτισε κομματικούς χώρους και πολιτικούς – αυτοδιοικητικούς παράγοντες.
Σ’ αυτή λοιπόν την δύσκολη περίοδο βλέπουμε να συμβαίνουν διάφορα κωμικοτραγικά. Πρωθυπουργός και υπουργός εσωτερικών «στάζουν μέλι» και «διαφημίζουν» το Πρόγραμμα, αποδεχόμενοι την αξία και την χρησιμότητα αυτού που οι ίδιοι απλά δεν πρόλαβαν στο παρελθόν να καταργήσουν! Είναι πολύ επικοινωνιακό και αποδοτικό αλλά πολιτικά ανήθικο να προσπαθείς να εκμεταλλευτείς κάτι που όχι μόνο ποτέ δεν πίστεψες αλλά και πολέμησες!
Όπως επίσης πρέπει να είσαι επικίνδυνα ανεύθυνος και υποκριτής για να τολμάς να παραδέχεσαι δημόσια ότι αν δεν υπήρχε το «Βοήθεια στο Σπίτι» 75.000 ηλικιωμένοι ωφελούμενοι δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν!
Όλα αυτά βέβαια χαρακτηρίζονται από σκοπιμότητα και υποκρισία!
- Γιατί αυτοί οι άνθρωποι της πρώτης γραμμής, που ο πρωθυπουργός της χώρας χαρακτηρίζει (τώρα στα δύσκολα) κρίσιμους για την υποστήριξη ευάλωτων συμπολιτών μας, σε πάρα πολλούς Δήμους και εν μέσω πανδημίας, παραμένουν απλήρωτοι από τους τελευταίους μήνες του 2019 ενώ σε άλλους έχουν εξαντληθεί οι όποιες οικονομικές δυνατότητες υπήρχαν. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά από το 2015 και μετά.
- Γιατί παρόλο που τον Δεκέμβριο του 2018 ψηφίστηκε από το ΣΥΡΙΖΑ η μετατροπή του Προγράμματος σε μόνιμο θεσμό του κράτους, δίνοντας τέλος στην εργασιακή ομηρία των 12-15 ή και 18 χρόνων για τους 3.100 συμβασιούχων που το στελεχώνουν, η κυβέρνηση της ΝΔ καθυστερεί προκλητικά τη διενέργεια διαγωνισμού ΑΣΕΠ για την πρόσληψη τους, εμπαίζοντας τους ίδιους αλλά και την κοινωνία.
Επειδή όμως δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια, πρέπει να σταματήσουν τα πολιτικά παιγνίδια, οι εμπαιγμοί και οι σκοπιμότητες. Να επικρατήσει η λογική και η υπευθυνότητα χάριν του κοινωνικού συμφέροντος και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση στο σύνολό της, από την ΚΕΔΕ μέχρι τον τελευταίο δημοτικό σύμβουλο, αφήνοντας κατά μέρος τα ευχολόγια και τις παρακλήσεις οφείλει να αποδείξει έμπρακτα ότι έχει την βούληση και την δύναμη να στηρίξει τις κοινωνικές δομές της, υπερασπιζόμενη την κοινωνία.
Επιβάλλεται ο κ. Μητσοτάκης να απαλλαγεί πραγματικά από τις ιδεοληψίες του και να συνειδητοποιήσει επιτέλους ότι για τους εργαζόμενους του πολύτιμου αυτού Προγράμματος δεν αρκούν οι έπαινοι ούτε τα μπράβο αλλά χρειάζονται επιτέλους και οι πράξεις.
Όλοι δικαιούνται άμεσα (πριν το Πάσχα) τα δεδουλευμένα τους όπως και τη μόνιμη – σταθερή εργασία που είχε δρομολογήσει γι’ αυτούς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2018.
Ενίοτε πολιτικά κόμματα και πολιτικοί πρέπει να διαθέτουν την απαιτούμενη γενναιότητα και να αναγνωρίζουν τα λάθη τους!
Θανάσης Περδικάρης
Δημοτικός Σύμβουλος – Πρώην Αντιδήμαρχος & Πρόεδρος ΔΕΠΟΚΑΛ
